...φάνηκε εκεί μέσα στο βαθύ σκοτάδι, κάποιος σου στέλνει ένα μήνυμα ότι υπάρχει τέλος σε αυτό το ατελείωτο τούνελ, αρκεί να στηλώσεις τα πόδια, να πιαστείς από τους υγρούς τοίχους, να ματώσεις, να αισθανθείς την απεραντοσύνη του αδύνατου που τελικά μπορεί να γίνει...δυνατό!...

Και εσύ τον κοιτάς σαν χαζός, φεύγει και εσύ μένεις πίσω. Γιατί; Γιατί δεν ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος. Τα πόδια βαριά, το μυαλό θαμπό, κάτι συμβαίνει, κάτι γίνεται αλλά εσύ δεν μπορείς να το εντοπίσεις...

Μίλα λίγο, μίλα θετικά γιατί είναι η μεγάλη τους δύναμη που καθορίζει την ίδια σου την ζωή. Μην βάζεις εμπόδια στην πορεία σου, βάλε αέρα στα πανία σου με το να εκφράζεις λέξεις γεμάτες ενέργεια στον λόγο σου. Και όταν θέλεις να τους δώσεις ακόμη μεγαλύτερη αξία τότε θυμήσου τον χρυσό κανόνα της σιωπης....

Και όμως στα συντρίμια θα βρεις τελικά την δύναμη εκείνη που σου αλλάζει την ζωή. Γιατί βρίσκεσαι εκεί που πήγαινες και δεν το είχες καταλάβει, βρίσκεσαι εκεί που σίγουρα δεν σου αρέσει, εκεί που έχεις περάσει την κόκκινη γραμμή. Και τότε είναι η στιγμή που αρχίζεις να πετάς από πάνω σου όλα αυτά που σε πλακώνουν και σου στερούν την...

Και είναι η πίστη σου σε σένα, η πίστη σου στο ακατόρθωτο, η πίστη σου ότι μπορείς! Μην αμφισβητείς τις δυνατότητες σου και τότε θα καταλάβεις το καθ'εικόνα και ομοίωση....

Μόνο εξαιρέσεις σε όλα αυτά που δήθεν πρέπει να ισχύουν. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο πιό ήρεμη θα είναι η ζωή σου μέσα στην απόλυτη εγρήγορση της καθημερινότητας σου. Μην ελπίζεις τίποτα από κανένα λοιπόν και περίμενε τα πάντα από όλους. Είναι η ζωή, που σίγουρα μόνο αγγελικά πλασμένη δεν είναι, αυτό που περιγράφω....

Σέρνεις τα πόδια σου προσπαθώντας να διασχίσεις αυτή την ψυχολογική σαχάρα που έχεις βρεθεί. Οι δυνάμεις σου κάθε μέρα και λιγότερες, μια αναθεματισμένη όαση δεν υπάρχει πουθενά; Μια συνεχής αλλαγή από την καυτή ημέρα στην παγερή νύχτα και εσύ εκεί να αντιστέκεσαι στο διαφαινόμενο τέλος. Τρελαίνομαι...

Γιατί αυτή είναι η ζωή, με τα πάνω της και τα κάτω της. Μόνο που κανείς δεν μας μαθαίνει να αντιμετωπίζουμε ούτε τα μεν ούτε τα δε και βρισκόμαστε να βλέπουμε τις επιτυχίες μας σαν κάτι το απλό και τις αποτυχίες μας σαν κάτι το τραγικό! Λέγεται συναισθηματική ισορροπία το να μπορείς να δώσεις στο κάθε τι την πραγματική του αξία. Δηλαδή να...