Ένα και απόλυτο κενό. Σαν ένα ατελείωτο, απέραντο μαύρο δωμάτιο γεμάτο μόνο από την τέλεια σιωπή. Τι θόρυβο να κάνουν άραγε οι σκέψεις; Προσπαθείς να απαντήσεις σε τόσα γιατί. Μάταιο. Απαντήσεις δεν βρίσκεις. Δεν έχεις τα μάτια σου δεμένα αλλά πάλι δεν βλέπεις τίποτα. Όπου και να ακουμπίσεις παγωνιά. Μούχλα είναι αυτό που μυρίζεις; Το στόμα σου στεγνό και μισάνοιχτο από την απορία των γιατί. Ναι αυτό είναι...

Mέσα στη νύχτα, μέσα στην σιωπή, μέσα στο απόλυτο τίποτα, αισθάνεσαι μια μικρή ανάσα που σιγά σιγά μπορεί να γίνει ολόκληρη αναπνοή, δύναμη για κείνες τις στιγμές που η αναπνοή σου κόβεται....

Μίλα λίγο, μίλα θετικά γιατί είναι η μεγάλη τους δύναμη που καθορίζει την ίδια σου την ζωή. Μην βάζεις εμπόδια στην πορεία σου, βάλε αέρα στα πανία σου με το να εκφράζεις λέξεις γεμάτες ενέργεια στον λόγο σου. Και όταν θέλεις να τους δώσεις ακόμη μεγαλύτερη αξία τότε θυμήσου τον χρυσό κανόνα της σιωπης....