...φάνηκε εκεί μέσα στο βαθύ σκοτάδι, κάποιος σου στέλνει ένα μήνυμα ότι υπάρχει τέλος σε αυτό το ατελείωτο τούνελ, αρκεί να στηλώσεις τα πόδια, να πιαστείς από τους υγρούς τοίχους, να ματώσεις, να αισθανθείς την απεραντοσύνη του αδύνατου που τελικά μπορεί να γίνει...δυνατό!...

Κοιτάς προς τα εκεί, αλλά δεν βλέπεις τίποτα, απλά σκοτάδι. Το σώμα σου προς τα εμπρός, το κεφάλι σου προς τα πίσω, τι παράξενο, τι συνηθισμένο όμως...

Αν δεν σηκώσεις το κεφάλι δεν μπορείς να δεις ακτίνα φωτός! Μην σε παγώνει η νύχτα, κρατήσου, κάνε υπομονή και έρχεται η αυγή...

Πόσο λεπτά είναι τα όρια ανάμεσα στην τρέλα και στην λογική! Πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη! Εκεί που νομίζεις ότι έχεις τον κόσμο στα χέρια σου και έξω έχει ήλιο παρότι είναι νύχτα, ξαφνικά γίνεται το αναπάντεχο,κάτι που ίσως να μην το είχες δεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες σου...